สามีภรรย า คู่หนึ่งรับจ้างเลี้ยงปลาให้กับเถ้าแก่ เถ้าแก่จ่ายเงินเดือนให้คู่นี้เดือนละ 5,000 บาท บ้านพัก
ข้าวส ารอาหารแห้ง และของใช้ เถ้าแก่เป็นผู้จัดหามาให้เขาทั้งสองคนมีหน้าที่ให้อาหารปลาวันละ 2 รอบ
รอบเช้า 1 รอบและรอบเย็นอีก 1 รอบนอกเหนือจากนั้นแล้วแต่สองสามีภรรย า ว่าจะจัดการกับชีวิต
อย่ า งไรเถ้าแก่ไม่ได้จำกัด กับชีวิตส่วนตัวของลูกน้องเขามาที่บ่อเลี้ยงปลาเพียงแค่ต้นเดือนกลางเดือน
และปลายเดือนซึ่งเป็นช่วงที่ต้องนำอาหารปลามาให้นำข้าวของเครื่องใช้มาให้ลูกน้อง อีกทั้งถือเป็นการ
มาถามไถ่สารทุกข์สุก ดิ บ เมื่อผ่านไป 2 ปี ปลาในบ่อทำกำไรให้เถ้าแก่ 4 แสนบาท เถ้าแก่ดีใจเป็นอย่ างยิ่ง
เขาจึงนำเงิน 1 หมื่นบาทมอบให้ลูกน้องเพื่อเป็นกำลังใจและอนุ ญ า ต ให้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดได้ 1 เดือน
ส่วนค่าเดินทางก็มอบให้อีกจำนวนหนึ่ง เมื่อภรรย า ของเถ้าแก่รู้เข้าก็โมโหเห็นอย่ า งยิ่ง
“คุณจะบ้ า เหรอ ส ม อ งบวมน้ำหรือยังไงเงินเดือนก็จ่ายเต็มที่ บ้านก็ไม่ต้องเช่าข้าวก็ไม่ต้องซื้อนี่ยัง
แถมทั้งเงินเหมื่นและเงินค่ารถอีก ทำอะไรทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อน”เถ้าแก่ได้แต่หัวเราะ แล้วบอกกับภรรย าว่า
“ผมจะเล่าอะไรให้คุณฟัง…” “มีหมู่บ้านหนึ่งชาวบ้านต่างมีอาชีพปลูกลูกพลับ เมื่อถึงฤดูหนาวพวกเขาพา
กันเก็บลูกพลับจนไม่เหลือ คาต้นไว้แม้แต่ลูกเดียวมีปีหนึ่งที่อากาศหนาวมากเป็นพิเศษ หิมะก็ตกมากกว่า
ทุกปีนกสาลิกาจำนวน สองสามร้อยตัวหาอาหารกินไม่ได้พากันหนาว ตา ย ภายในคืนเดียวเมื่อฤดูใบไม้ผลิ
ของอีกปี ต้นพลับก็ผลิใบใหม่ออกมาเมื่อมันเริ่มออกด อ ก ไม่รู้ว่า ห น อ น มาจากไหนจำนวนมากมายพา
กันกัดกินทั้งด อ ก และ ใบของต้นพลับจนเกิดความเสียหายอย่ า งมากส่วนลูกพลับที่เล็ดรอดมาได้พอโต
สักนิ้วก้อยก็ถูกห น อ น เหล่านั้นกัดกินไปจนหมดชาวบ้านต่างก็พากันคิดถึงนกสาลิกา หากยังมีนก
สาลิกาอยู่ ห น อ น เหล่านี้ก็คงจะไม่นำภัยมาให้…” “จากนั้นเป็นต้นมา เมื่อถึงฤดูเกี่ยวเกี่ยวลูกพลับ
ชาวบ้านก็จะเหลือลูกพลับคาไว้บนต้น เพื่อให้เป็นอาหารของนกสาลิกาในหน้าหนาว ลูกพลับสีเหลืองแสด
ดึ ง ดู ด ให้นกสาลิกาจำนวนมากมาจิกกินในฤดูหนาว นกสาลิกาก็แสนรู้คุณเมื่อถึงฤดูใบไม้ผลิก็ไม่ยอม
บินจากไปคอยจัดการกับ ห น อ น ที่มารังควานต้นพลับจากนั้นเป็นต้นมาชาวบ้านก็มีลูกพลับอุดมสมบูรณ์ทุกปี”
“ผมเหลือลูกพลับไว้ให้นกสาลิกากิน คุณว่าผมโ ง่ เหรอ” เมื่อภรรย า ได้ฟังจบ ก็เข้าใจในทันทีจุดหมาย
ที่เหลือลูกพลับไว้บนต้น ก็เพื่อแบ่งปันให้กับนกสาลิกาได้อยู่รอดการดูแลให้สวัสดิการแก่ลูกน้อง ก็เพื่อให้
ลูกน้องรู้ว่าเถ้าแก่สำนึกคุณพวกเขา เช่นกันคุณได้มากคุณก็ให้ลูกน้องมากตาม ความจริงก็คือคุณได้ให้ตัวคุณเอง
ขอบคุณที่มา เรื่องดีๆ มีข้อคิด
