ความรัก คือ การประคองกัน ไม่ใช่ทำตัวเป็นเจ้าของไปวันๆ

เมื่อไหร่ที่คุณรักคุณอย า กครอบครอง แต่เป็นไปไม่ได้เมื่อคุณต้องการครอบครอง

และ แสดงความเป็นเจ้า ของมันคือการทำให้อีกฝ่ายอึดอัดและ ไม่สบายใจเรื่อง

ของความรักไม่มีคำตอบที่ชัดเจน หรือ วิธีที่แน่นอนเพราะ ความรักมีหลายรูปแบบ

แต่ละคนมีพื้นฐานชีวิตไม่เหมือนกัน เมื่อมาคบกัน ก็ทำให้ความรักของแต่ละคู่ไม่เหมือ

นกันเมื่อเรารักใครสักคนแล้วย่อมอย า กจะเป็นเจ้าของความรักนั่นกันทุกคนแต่จะ

มีสักกี่คนละ ที่จะได้ครอบครองมันไว้ได้…เพราะ ความรักเหมือนกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลง

ไปได้เสมอไม่มีอะไรแน่นอนกับมัน เอาอะไรจากมันไม่ได้เลยเพราะ รักคือความเร้าร้อน

ที่พร้อมจะแผดเผาเพราะรักคือความหนาวเหน้บที่เย็นเยือกเข้าไปถึงขั้วหัวใจแต่ก็ยังมีอีก

หลายคนที่พร้อมจะลองดูบางคนแสวงหาความรักมากมายใช้หัวใจฟุ่มเฟือยเพื่อตามหารักแท้

แต่ย า กที่จะครอบครองเพราะบางครั้งอาจจะเป็นรักต้องห้ามระหว่างพี่น้อง ระหว่างคำว่า

เพื่อนสนิทระหว่างคำว่าคนที่มีเจ้าของแล้วหรือ ระหว่างคำว่า ไม่เหมาะสม มันย า กที่คุณ

จะดูแลมันตลอดเวลาเมื่อไหร่ที่คุณรักคุณอย า กครอบครองแต่เป็นไปไม่ได้ก็คิดเสียเถิดว่า

ยังดีกว่าไม่ได้รักความรัก ต้องการให้คนที่เรารักมีความสุขมากที่สุดเท่านั้นก็เพียงพอสำหรับ

คำว่ารักแท้ที่มาพร้อมกับการรอคอย ที่ไม่รู้ว่าขอบเขตความสิ้นสุดของการรอรอที่จะเป็น

เจ้าของนั่นคือเมื่อไหร่บางคนที่ต้อง พ ร า ก จากคนรักด้วยสังขารก็หวังลมๆ แ ล้ ง ๆ ว่าเค้าจะ

กลับมาในสักวันเค้ายังอยู่กับเราเสมอ บางคนพรากด้วยคำว่าหน้าที่ก็รอไปจนกว่าหน้าที่

จะหมดลงบางคนพรากด้วยความไม่เหมาะสมก็พย า ย า มที่จะ ถี บ ตัวเองขึ้นไปให้เหมาะสม

กันแต่บางคนพรากด้วยความไม่เข้าใจทั้งที่ยังรักมากมาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ด้วยความไม่เข้าใจว่า 

เขายังรักเรารึป่า หรือรักคนที่มีเจ้าของแล้วรักกันมากมายแต่อีกฝ่ายมีห่วง

(ลูกคุณจะเห็นแก่ใครระหว่างความรัก ของคุณเองหรือว่าเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์ที่ต้องมารับรู้เมื่อ

คุณรอคอยความรักที่ไม่ อาจจะเป็นเจ้าของได้คุณอาจจะต้องพลาดความรักแท้จากใครคนอื่นๆ

ไปคุณปิดใจตนเองเพราะอย า กเป็นเจ้าของคุณทำแบบนั่นแล้วจะมีอะไรเกิดขึ้น

คนที่รักกัน

ต้องการจะรัก ษ า ความรักให้ยั่งยืนก็ต้องอาศัยความไม่ประมาทคือ ร ะ วั ง อยู่เสมอไม่ทำสิ่งใด

พูดสิ่งใดให้อีกฝ่ายหนึ่งน้อยใจเสียใจ ช้ำใจ เป็นต้น อย่ า นึกว่าเขารักเราแล้วทำอะไรก็ได้

ความอดทนของคนมีขอบเขตเมื่อเขาน้อยใจ และช้ำใจบ่อยเข้ามันสะสมมากเข้าอาจระเบิดออก

มาสักวันหนึ่งต้อง แ ต ก กันเพราะฉะนั้นคนที่รักกันก็อย่ า ประมาทต้องถนอมน้ำใจกันไว้ดีกว่า

ปล่อยให้แตกร้าวแล้วค่อยประสาน กันรอยร้าวนั้นเมื่อหลายรอยเข้าก็ประสานให้สนิทได้ย า ก

หรืออาจไม่ได้เลยแล้วจะเสียใจ พร้อมกับที่ได้เสียคนดีไปเสียแล้วแต่ถ้าคนไม่ดีก็ไม่ต้องรักษา

ให้เสียเวลาแม้จะเคยรักกันเมื่อเห็นว่าไม่ดีอยู่กันต่อไปก็มีแต่ความ เ สื่ อ ม แยกกันเสียดีกว่า

เพราะคนบางคนสันดานหนามาก

ขูดขัดเกลาเท่าไรก็ไม่สะ ดุ้ ง ส ะ เ ทื อ น

ขอบพระคุณที่มา baanmaha , ท่านอาจารย์วศิน อินทสระ