อยากให้ลูกๆได้อ่ าน “แม่คนนี้ ชอบขอแต่เงิน”

“เ บื่ อมาก มีแม่ที่ขอแต่เงิน” อย ากให้คนเป็นลูกได้อ่ านผู้ให้กำเนิ ด ลูกขึ้นชื่อว่าแม่แล้ว

เรื่องของพระคุณแม่นั้น ก็หาที่เปรียบเทียบไม่ได้ ยิ่งกว่าท้องฟ้ามหาสมุทรนั่นเอง ฉะนั้น

ไม่ว่าเราจะตอบแทนพระคุณท่านอย่ างไร ก็ไม่มีวันทัดเทียมกับพระคุณ ที่ท่านทำให้เราเกิ ด มาได้

อย่ างเ รื่ อ งต่อไปนี้ที่อย ากจะฝากให้เป็นข้ อ คิ ด กับใครหลายคน ที่ยังมีความคิดแบ บนี้อยู่

จะได้เปลี่ยนความคิดเสี ยทีนะ มีชายหนุ่มคนหนึ่งเพิ่งเป็นเศรษฐี ด้วยลำแข้งตัวเองเมื่อไม่กี่ปี

ก่อนมารดา ของเขาสิ้นบุญที่บ้ านนอก เขาไปร่วมงาน ศ พ ทั้ง ที่เขาไม่ชอบคุณแม่เลย

เพราะคุณแม่ของเขา เอาแต่ขอเงินจากเขาเดือนไหนที่เขาไม่ได้ส่งเงินกลับบ้ าน แม่ของเขาจะโทรมา

เปิดปากก็ ด่ า ขโมงโฉงเฉงเป็นแม่ประเภท ที่เอาแต่เงินจริง ยิ่งรวยมากขึ้นเท่าไร

แม่ก็ยิ่งขอเงินมากขึ้น เท่านั้น แต่เมื่อกลับถึงบ้ าน เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้

เพราะเขายังตะขิตตะขวงใจ ที่ต้องไปทำงานไกล ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่ ”เอาแต่เงิน”

เขาก็ยังอดรู้สึก ติดค้างคุณแม่ไม่ได้หลังงาน ศ พ ก่อนที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขาได้

ยื่นซองเล็กซองหนึ่งให้เขาบอกว่าคุณแม่สั่งนักสั่งหนา ว่าต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออก

อย่ างระมัดระ วัง ในนั้นมีสมุดเงินฝากธนาค าร เล่มหนึ่งและจดหมายฉบับหนึ่ง

สมุดเงินฝากเป็นชื่อของเขา มีเงินฝากเป็นหลาย สิบล้านบาท

ในจดหมาย เขียนว่า…

“ลูกชายในบรรดาลูก ของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุดคือลูก ตั้งแต่เล็กลูกไม่ขยันเรียนหนังสือ

สุ รุ่ ย สุ ร่าย แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้ในเมืองหลวง แม่ก็กังวลเพียงว่าลูก

จะ ต ก ระกำเป็นไ อ้ จ ร จั ด

ดังนั้น แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเงินกลับมาให้แม่ทุกเดือน เพื่อจะได้กระ ตุ้ น ให้ลูกไปหาเงินให้มากขึ้น

ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูกเก็บเงินอีกทางหนึ่ง เงินที่ลูกให้แม่ แม่ไม่ได้ใช้แม้แต่แดงเดียว

พี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด” พ อ อ่ า น จ บ เขา ท รุ ด

ลงบนพื้นท รุ ด อยู่เช่นนั้นเป็นนานถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ ก็ ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด อย่ าทำอะไร

ที่จะรู้สึกเ สี ย ใจภายหลังก็พอ

ขอขอบคุณ w i n g n a i k u n