ขึ้นชื่อว่าพ่อแม่ ต่อให้ลูกจะอายุเพิ่มมากขึ้น ซักเท่าไหร่ ก็ยังเป็นลูกตัวน้อยสำหรับเค้าอยู่เสมอ พ่อแม่ส่วนมากแล้วเมื่อมีลูกก็ต้องการดูแลลูกอย่างดี ต้องการให้ลูกๆ ของตัวเอง นั้นได้มีชีวิตความเป็นอยู่ มีการศึกษาและมีอนาคตที่ดีกว่าตนเองด้วยกันทั้งนั้น
น้อยนักที่จะมีพ่อแม่คนไหนที่ต้องการหรือยอมให้ลูกของตัวเองนั้นลำบากลูกนั้นเปรียบได้กับแก้วตาและหัวใจของพ่อแม่ หลายคนที่เมื่อมีลูกก็ต้องการ สร้างครอบครัวที่อบอุ่น ต้องการให้ลูกของเรานั้นได้รับความสุข สะดวกสบายในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านชีวิตความเป็นอยู่ที่สุขสบาย
เงินทองที่ใช้จ่ายได้ตามใจปรารถนา พร้อมทั้งการศึกษาที่ดีในสถาบันที่มีชื่อเสียง ความสมบูรณ์แต่ก็ยังมีอีกหลายครอบครัวที่ไม่ได้เป็นดังที่เรา กล่าวมาข้างต้น ยังมีพ่อแม่อีกมากที่ไม่พร้อมจะมีลูกต้องนำลูกไปทิ้งหรือนำไปฝากไว้ที่อื่น และก็ยังมีพ่อแม่อีกมากที่ไม่ได้คำนึงถึงอนาคตของลูก
ปล่อยให้ลูกต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่มีคนคอยช่วยประคับประคองไม่ว่าจะเป็นทั้งทาง ร่ า ง ก า ย และจิตใจ สำหรับใครที่ยังมีครอบครัวที่คอยเข้าใจ คอยดูแลอยู่นั้นนับว่าเป็นสิ่งที่ดีอย่างมากเคยคิดกันไหมว่าหากพรุ่งนี้ไม่มีแม่อยู่แล้วจะเป็นอย่างไร
โบราณว่าไว้ หากขาดพ่อเหมือนถ่อหัก ขาดแม่เหมือนแพแตกชีวิตของลูกคงกระจัดกระจายไร้ทิศทาง หากเปรียบชีวิตเหมือนการข้ามฝั่ง ในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกราก ซึ่งต้องอาศัยแพและไม้ถ่อข้ามฝั่งเพื่อไปสู่เป้าหมายอย่างปลอดภัย
หากเปรียบไปก็เหมือนพ่อกับแม่ ถ่อเปรียบเสมือนพ่อ แพเปรียบเสมือนแม่ ถ้าถ่อหักก็ยังสามารถใช้มือหรือเท้าพายแทน แต่ก็ต้องทุลักทุเลพอควร มีโอกาสถึงฝั่ง 50-50 แต่หากแพต้องแตกหรืออับปางกลางแม่น้ำ โอกาสที่จะถึงฝั่งก็คงลางเลือนและริบหรี่
เต็มประดาแม่ผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูก แม่ผู้ยอมอด เพื่อให้ลูกอิ่ม แม่ผู้ที่ยอมทุกข์เพื่อให้ลูกสุข แม่ผู้ที่ยอมลำบาก เพื่อให้ลูกสบาย แม่ผู้ที่รักเป็นห่วงเป็นใยและเฝ้าถามลูกอยู่เสมอ เหนื่อยไหมลูก หิวไหมลูกแล้วลูกหล่ะเคยถามแม่บ้างหรือเปล่า
ลูกบางคนยามแม่มีชีวิตอยู่ไม่เคยเลยที่จะ รั ก ษ า น้ำใจท่าน ไม่เคยเลยที่จะเลี้ยงดูใจท่าน ทำให้ท่านสบายอกสบายใจ บางคนเอาแต่สนุก เลี้ยงเพื่อนฝูงมากกว่าเลี้ยงแม่ ปล่อยให้แม่นั่งเหงา นั่งรอเรากลับบ้านเพื่อมาทานข้าวด้วยกัน และหากเย็นนี้แม่คุณไม่อยู่แล้ว
คุณจะทำได้เพียงแต่ข้าวต้มถ้วยเดียวและน้ำเปล่าครึ่งแก้ว ใส่ถาดเอาไปวางไว้แล้วลูกชายลูกหญิงผู้ โ ง่ เ ข ล า ก็จะไปเคาะข้าง โ ล ง พร้อมกับพูดว่า แม่จ๋าลุกขึ้นมากินข้าวเถอะ แม่จ๋าลุกขึ้นมากินน้ำเถอะ แม่จ๋าพระมาแล้วฟังสวดนะแม่นะ
แต่ในขณะที่แม่มีชีวิตอยู่เราจะได้ยินแต่คำว่า ลูกจ๋าลูกหิวหรือเปล่า ลูกต้องการอะไรหรือเปล่า ลูกจ๋าลูกไม่สบายหรือเปล่า จะมีลูกซักกี่คนที่จะถามแม่เช่นนั้น
หรือจะรอให้แม่จากไปซะก่อน แล้วค่อยถามอย่างนั้นหรือเรารักสิ่งใด เราจะถนอมสิ่งนั้น รั ก ษ า สิ่งนั้น แล้วมันจะอยู่กับเรานาน ถ้าเรารักแม่ต้องถนอมน้ำใจท่าน รั กษ าใจท่าน
ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ไม่เคยสนใจท่านเลย แต่พอท่านไม่อยู่กลับนำร่างที่ ไร้ วิ ญ ญ า ณ ของแม่ไปใส่ โ ล ง ทองอย่างดี เอาไปไว้วัดแล้วนิมนต์พระมาสวด 7 วัน 7 คืน หวังว่าแม่จะไปสู่สุขคติโลกสวรรค์ นี่หรือคือสิ่งที่เรามอบให้แม่ทำความดี
มีความกตัญญูต่อแม่ ขณะมีชีวิตอยู่ประเสริฐกว่าการสำนึกบุญคุณได้เมื่อท่านจากไปแล้วหากใคร ที่ได้อ่านสิ่งที่เรานำมาฝากเหล่านี้แล้ว อย่าลืมหันไปมองคนรอบข้างไม่เพียงแต่แม่เท่านั้น ยังหมายรวมไปถึงคนสำคัญในครอบครัวของเรา
อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปทำดีในตอนที่ยังทำได้ หากมาคิดได้ตอนเค้าจากไปแล้วทำดีเท่าไหร่ก็คงไม่ถึงคนที่เรารักอยู่ดี
ขอขอบคุณ พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร/h o s t i n g r c . c o m
