การผิดชำระหนี้ แบบไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย เป็นการกระทำที่ไร้ความรับผิดชอบ
หลายคน บอกว่าการ “หนีหนี้” มันคือทางเลือกหนึ่ง ของ“ลูกหนี้”
ผมว่าแบบนี้ มันไม่ใช่ทางเลือกนะ มันเป็นเพราะเขาเลือกเดินผิดทาง
จนบีบบังคับ ให้ตัวเอง “ไม่มีทางเลือก” มากกว่า
ทั้ง ๆ ที่..เราสามารถเลือกให้ตัวเองไม่เป็นหนี้ได้ตั้งแต่แรก
เราสามารถเลือก เป็นหนี้ ได้หลายประเภทเราเลือกวิธีการชำระหนี้ได้
และเราสามารถเลือกให้ชีวิตมีทางเลือกได้“หนี้สินคือ ภาระผูกพัน
ในปัจจุบันที่เป็น ผลจากการกระทำในอดีต”ถ้าไม่ อยากมีภาระผูกพันเกิด
ตั้งแต่แรก ก็สามารถเลือกไม่สร้างหนี้ได้ หรือถ้าจำเป็นต้องสร้างหนี้จริงๆ
สิ่งแรก ที่ต้องทำก็คือเรียนรู้เพื่อทำคามรู้จักหนี้สินนั้นๆ
เพราะเรามีโอกาส จะได้อยู่กับมันผูกพันกันไปอีกนาน
โดยปกติแล้วหนี้สิน จะถูกแบ่งเป็นหนี้ดีและหนี้ไม่ดีหนี้ดี
คือ..หนี้ที่สร้างประโยชน์ กับ ชีวิตเช่น เงินกู้ยืม ก.ย.ศ.ที่กู้ยืมมา
เพื่อให้ลูกหลานมีการศึกษา และอนาคตที่ดี ,เงินกู้ยืมเพื่อลงทุนในอสังหาฯ
เพื่อการลงทุน ที่คำนวณออกมาแล้ว ได้ผลตอบแทนที่ คุ้มค่าเงินลงทุน
หรือสินเชื่อสำหรับธุรกิจ
หนี้ไม่ดี..สำหรับผม ก็คือหนี้ที่สร้างเพื่อตอบสนองความต้องการส่วนตัว
เช่น ใช้จ่ายเพื่อการบริโภคหรือรูดบัตรเครดิตจนลืมตัวซื้อของเพื่อตอบสนองกิเลสของตัวเอง
ซื้อรถโดย ไม่มีความจำเป็นซึ่งตรงนี้ เราสามารถเลือก ได้ว่าจะเป็นหนี้ แบบไหน
การพิจารณาและอ่านสาระ สำคัญของสัญญาหรือสินเชื่อโดยละเอียดก็ช่วยให้เรามีทางเลือกได้อีก
ทั้งเลือกแหล่งเงินกู้ ที่น่าเชื่อถือเลือก อัตราดอกเบี้ยที่สมเหตุสมผล เลือกค่างวด
หรือวิธีการชำระคืนได้ ดังนั้น คนที่มีความพร้อมในการสร้างหนี้จะพิจารณารายละเอียดเหล่านี้
เพื่อเลือกหนี้สินที่เหมาะสมให้กับตัวเองเพราะทุก อย่างถูกไตร่ตรองมาตั้งแต่แรก
สำหรับคนที่ปัจจุบันเป็นหนี้แล้วจ่ายต่อไม่ไหว การปรับโครงสร้างหนี้
ก็เป็นอีกวิธีที่สามารถเลือกทำเพื่อลดภาระ ดอกเบี้ยได้ รวมถึงการพูดคุยเพื่อประนอมหนี้
แต่ก็ควรหาสาเหตุ ด้วยว่าเพราะอะไร ถึงจ่ายหนี้ไม่ไหวเพราะมันไม่จำเป็นตั้งแต่แรก
เพราะเราสร้างหนี้ ผิดประเภท หรือเพราะผิดพลาดในเรื่องอื่นๆ
ซึ่งเราเลือกที่จะเรียนรู้ ปรับพฤติกรรม การเงินเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันทางการเงิน
ไม่ให้ตัวเองสร้างหนี้ ที่เกินตัวขึ้นมาอีกได้ในอนาคตเห็นมั้ยว่า..ชีวิตเรามีทางเลือกให้เรียนรู้
และอยู่กับหนี้อย่างมีความสุข ได้ตั้งแต่แรก
ขอขอบคุณ t o d a y. l i n e. m e
