บางคน ให้ความสำคัญของคนในโลกออน ไ ล น์ จนลืมใส่ใจ คนในชีวิตจริง
บางคนปลื้มใจ กับคอมเม้นต์แต่ลืมถามความส าระ ทุกข์สุขดิ บ ของคนข้างๆ
บางคนถามเพื่อน ในเฟซว่ากินข้าวรึยังจนลืมถามคนในครอบครัวว่าหิวไหม
กินอะไรหรือยัง และบางคนเวลาทะเล า ะ กันเลือกที่จะพิมพ์มากกว่า
มานั่งจับมือคุยกัน บางคนมีความสุข มีรอยยิ้ม มีเสียง หัวเราะสนุกสนาน
เมื่อได้ ก้มลงมองมือถือ มองจอสี่เหลี่ยมๆ มากกว่ามองหน้าคนข้างๆ
มือถือ ไ อ แ พ ต ไ อ โ ฟ น แบตหมดแค่ชาร์จก็กลับมาใช้ได้ตามเดิม
แต่คนข้างๆ เมื่อเขาหมดความอดทน หรือ หมดเวลาของเขาหรือเขา
ต้องจากเราไปแสนไกล…มันไม่สามารถนำกลับมาชาร์จแล้วให้มันเต็มเหมือน
เดิมได้หรอกจงใส่ใจกับคนที่อยู่กับเรามากกว่าคนในโลกออนไลน์เพราะ
เราไม่รู้ว่าเมื่อไรเขาจะต้องจากเราไป..ความรักไม่ใช่เรื่องของใครต้องดูแลใคร
แต่มันเป็นเรื่องของการเอาใจใส่ซึ่งกันและกันการที่เรามีคนรัก เป็นเพียงแค่
จุดเริ่มต้นของความรักเท่านั้นส่วนความรักจะยืนย าวแค่ไหน ขึ้นอยู่กับการ
ใส่ใจ ห่วงใย ดูแลกันให้ความสำคัญกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อนเวลาจะพ ร า ก
ไปใส่ใจคนที่อยู่ข้างๆ กาย ก่อนที่จะไม่มีใครอยู่ข้างๆ เรา
ขอบคุณที่มา s m i l e r o y y i m
