ไม่เรื่องง่าย แต่อย่างใดที่เราต้องทำงานเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในส่วนต่าง ๆ ยิ่งเป็นงานที่เราเลือกไม่ได้ รู้สึกไม่ชอบ มองไม่เห็นอนาคตความก้าวหน้า และอยู่ในยุคกระแสสโลว์ไลฟ์
ที่มีการเปรียบเทียบเงินเดือน กันเป็นว่าเล่น ยิ่งทำให้คนทำงานทุกคน (โดยเฉพาะมนุษย์เงินเดือน) ยิ่งรู้สึกว่า “ท่ามกลางความสะดวกสบายในสมัยนี้ ทำไมเรากลับอยู่ยากนะ?”
จะมีเงินเดือนหลัก หมื่นหรือหลักพัน เราก็มีความสุขได้ …
ถึงไม่ได้เป็น เจ้าของกิจการ เราก็มีความสุขได้ …
แค่คุณ “เปลี่ยนวิธีคิด” ที่มีต่อสถานะมนุษย์เงินเดือนของคุณให้อยู่ในเชิงบวก
1. คุณไม่ได้ทำงานเพื่อเงินแต่เพียงอย่างเดียว
เงินเป็นเพียงปัจจัยหลัก ที่สามารถซื้อ “หลายสิ่ง” ได้ แต่สำหรับมิตรภาพ, ความเก่งกาจ, ความฉลาด ฯลฯ อะไรก็ตามที่เป็นนามธรรม ที่คุณได้รับจากองค์กร ไปตั้งแต่วันแรก และความรู้สึกในชีวิตส่วนตัวมันซื้อไม่ได้หรอกถ้าคุณคิดว่าการทำงานมีเป้าหมายก็เพื่อเงิน คิดแต่ว่าทำยังไงก็ได้เพื่อให้ได้เงินเยอะ ๆ
เช่น พยายาม ทำโอทีมาก ๆ หรือไม่ก็เช้าชามเย็นชาม ทำงานไปงั้น ๆ เพราะรู้ว่าเดี๋ยวเงินเดือนก็ออกเอง มันก็ไม่แปลกที่คุณจะรู้สึกว่าฝืน ไม่มีความสุข ไม่มีความก้าวหน้า … ก็ในเมื่อคุณเลือกเองที่จะมีเป้าหมายของการทำงานไม่กี่อย่างคิดดูให้ดี นอกจากเงินเดือน คุณได้อะไร หวังอะไรจากที่ทำงานไปบ้าง?
มิตรภาพ? ความก้าวหน้า? ทักษะความสามารถ? ความสนุก? สังคม? ยิ่งคิดให้กว้างเท่าไหร่ คุณจะยิ่งหายใจได้สะดวกขึ้น โล่งขึ้น รู้สึกได้ว่า “การมาทำงาน ไม่ใช่เรื่องที่ต้องฝืนทน” มันต้องมีอะไรมากกว่าเงินสิ !
2. เงินเดือนได้เท่าไหร่ไม่สำคัญเท่ากับ “จ่ายไปเท่าไหร่”
เงินเดือนหลักแสนหลักหมื่นก็มีสิทธิจนได้ในพริบตา หากยังไม่รู้จักประมาณตน ไม่ลำดับ ความสำคัญของค่าใช้จ่ายว่า “ควรหรือไม่ควรจ่ายในเรื่องอะไร” การบริหารรายรับรายจ่ายเท่านั้น ที่จะบ่งบอกได้ว่าคนนั้นรวยจริงรึเปล่า (มีเงินเก็บรึเปล่า?) ไม่ใช่ดูกันเพียงสเตทเม้นท์ แต่เพียงผิวเผิน
3. นอกจากเรื่องงาน เราไม่จำเป็นต้องแข่งเรื่องอื่นกับเพื่อนร่วมงาน
รสนิยมเป็นเรื่อง ที่บังคับกันไม่ได้ และไม่มีใครบอกด้วยว่าแบบไหนผิด แบบไหนถูก เพราะความชอบของคนเราไม่เหมือนกัน
อย่าตกกับดักสังคมด้วยวิธี “เห็นช้าง ขี้ ขี้ ตามช้าง” คนอื่นอัพเกรดตัวเองยังไงก็ช่าง กินหรูจ่ายแพงยังไงก็เรื่องของเขา เราจงพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่เป็นอันพอแล้ว
4. ควรใช้เงินเพื่อความสุขของปัจจุบันและอนาคต
หักลบกลบหนี้รายเดือนแล้ว คุณควรให้รางวัลตัวเอง เป็นอะไรก็ได้ เช่น ตั๋วหนัง, หนังสือ, ทริปต่างจังหวัด, การเข้าสังคม เพื่อผ่อนคลายและพัฒนาตัวเองไปพร้อม ๆ กัน อย่า กั ก ขั ง ตัวเองเพียงแค่การทำงานมาหักลบค่าใช้จ่ายรายเดือนเพียงอย่างเดียว ไม่อย่างนั้นคุณจะรู้สึกว่างานที่ทำอยู่มันกดดันสูง
ไม่มีความสุข ท ร ม า น เพราะไม่รู้ว่าจะออกไปเลยดีมั้ยแต่กระนั้นก็ตาม อย่าลืมเจียด บางส่วนไว้เป็น “เงินออม” หรือ “เงินสำหรับอนาคต” เพื่อไม่ให้ตัวเปล่าเล่าเปลือยเกินไป หากเกิดอะไรฉุกเฉินขึ้นในวันข้างหน้า คุณจะได้ไม่กินเนื้อตัวเองมาก อุ่นใจกับความเป็นอยู่ในปัจจุบันได้ดี
5. อย่าเอาชีวิตตัวเองไปเปรียบเทียบกับเพื่อนสายงานอื่น
ทุกสายงานล้วนแต่ มีความยากง่าย ปะปนกันไปเท่า ๆ กัน หรือพูดง่าย ๆ ก็คือ “มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย” เหมือนกันหมด ไม่ว่าจะเจ้าของกิจการ, อาชีพอิสระ, มนุษย์เงินเดือน ไม่มีใครได้เปรียบกว่าใคร ไม่มีใครเหนือกว่าใคร
สิ่งที่เราควรทำเมื่อต้องพบปะกับเพื่อนต่างสายงานก็คือ ยินดีเมื่อเขาประสบความสำเร็จ คอยช่วยเหลือกัน เมื่อใครก็ตามเดือดร้อน เพราะความเป็นมิตร มันยั่งยืนและสวยงามกว่าการตั้งป้อมเป็นคู่แข่งกันเสมอ
6. อย่าเพิ่งเปลี่ยนเส้นทาง หากว่ายังไม่เต็มที่ในทางที่กำลังเดินอยู่
ไม่ว่าเหตุผลใดก็ตาม ที่ทำให้รู้สึกอยากลาออกหรือเปลี่ยนสายงาน ลองทบทวนตัวเอง อีกครั้งว่าที่ผ่านมาได้ทำอะไรอย่างเต็มความสามารถแล้วหรือยัง หรือที่จะลาออกนั้นเป็นเพียงเพราะอารมณ์ ชั่ ว วูบเพียงเท่านั้น?
ถ้ายัง ลองเปิดโอกาส ให้ตัวเองได้ตั้งใจลุยอีกสักตั้ง อย่างน้อยมันก็ยังดีกว่าออกไปทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่า ”รู้งี้ ฉัน… ดีกว่า” ซึ่งมันน่าเสียดาย น่า เ จ็ บ ใจกว่าเยอะนะ
7. รู้จักเป็นคนยืดหยุ่นบ้าง
ไม่มีอะไรมั่นคงแน่นอน ดั่งใจหวังเสมอไป ใครจะไปรู้ว่างานที่ทำอยู่อาจจะโดนตำหนิ มีเพื่อนร่วมงานไม่ชอบใจ
หรือ ร้ า ย แ ร ง ถึงขั้นต้องถูกเชิญให้ออก ดังนั้น นอกจากคิดในแง่บวก คุณต้องคิดแต่ละเรื่องให้รอบด้านมาก ๆ
เพื่อที่เกิดปัญหาขึ้นมาจริง ๆ คุณจะได้ เ ค รี ย ด น้อยลง มีสติมากขึ้น “ก็มันเกิดขึ้นแล้วไงล่ะ? ฉันจัดการได้!”
คาดหวังให้น้อย เปรียบเทียบให้น้อย วางแผนให้เป็น ความสุขเราจะอยู่ในระดับ ที่ไม่ไกลเกินเอื้อมและไม่สั้นเกินไป ชีวิตง่าย ๆ ชิล ๆ สโลว์ไลฟ์
ใครว่าเป็นเฉพาะเจ้าของกิจการ หรือฟรีแลนซ์ล่ะ? มนุษย์เงินเดือนก็เป็นได้
ขอขอบคุณ j e e b
