เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักปล่อยวาง ต้องรู้จักปล่อยวาง เรื่องราวบางอย่างที่ควรวางต้องรู้จักปล่อย
เพราะใจของคนเราแบกรับได้จำกัด อย่าเอาแต่คับแค้นฝังใจ ปล่อยวางตำแหน่งฐานะที่เคยดำรง
ปล่อยวางชื่อเสียงสักการะที่เคยครอบครองปล่อยวางอดีต เรียนรู้ในการใช้ชีวิตในปัจจุบัน เป็นสุขได้ในวัยชรา
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักวางมือ คุณไม่มีทางทำงานไปได้ตลอดชีวิต
หรือคิดดูแลลูกหลานไปจนวันสุดท้ายของพวกเขาได้
ดังนั้นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีบุญวาสนาและทางเดินของลูกหลาน
หากคิดแทนทำแทนไปเสียหมด คุณเหนื่อยตลอดชาติ วันหนึ่งที่คุณจากไป
พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อยังไงการรู้จักวางมือคือการฝึกเชื่อใจในลูกหลาน
และเป็นการส่งเสริมลูกหลานไปในตัว อย่าให้เขาด่าว่าเก่งแต่รุ่นพ่อแม่ แต่ลูกหลานไม่เอาไหน
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักวางอารมณ์ สังคมในอดีตมีความยากของคนในอดีต
สังคมในปัจจุบันมีความยากของคนในปัจจุบัน อย่าเอาความคิดตนเองมาเป็นที่ตั้ง
ไม่พอใจอะไรก็ด่า ว่าลูกหลานด้วยอารมณ์ หากทำแบบนี้ครั้งหนึ่ง คุณธรรมของตนหายไปครั้งหนึ่ง
วาสนาของลูกหลานหายไป ส่วนหนึ่งเพราะพ่อแม่คือพระพรหมของลูก
หากพ่อแม่ เอาแต่แช่งด่า ลูกหลานจะเจริญได้อย่างไร
เมื่ออายุมากขึ้น เปรียบไปดั่งไม้ใกล้ฝั่ง ตั ณ ห า ต้องลดลง ความโลภ ความโกรธ ความหลง ต้องลดลง
คุณธรรมความสุขุมต้องมากขึ้นความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขาต้องมากขึ้น หมั่นเตือนตัวเองนะ
อยู่ให้ลูกหลานเคารพรัก มิใช่อยู่ให้ลูกหลานหวาดกลัวจนไม่มีใครยอมเข้าใกล้
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักตัดใจ บางสิ่ง บางอย่าง… เมื่อ สูญเสียไปแล้วก็อย่าได้ยึดผูก
คิดให้ได้ว่า เดิมทีมันก็ไม่ได้เป็นของคุณและวันสุดท้าย ในชีวิตคุณ ก็เอาอะไรไปไม่ได้
ดังนั้น ตัดใจได้ในสิ่งที่ สูญเสียไปแล้ว จึงสามารถมีความสุขกับสิ่งที่ควรมีอยู่ไว้ได้
ขอขอบคุณ นุสนธิ์บุคส์
