หลายคนประกาศกร้าวในช่วงหนุ่มสาวว่า ยุคของผัวเดียวเมียเดียวจบไปแล้วยุคหลายผัวหลายเมียมาถึงแล้ว
ใครยังรักษาศีลข้อสามถือว่าเชยไม่ยอมรับความจริง โลกสวยไม่เข้าท่าส่วนใหญ่คนที่ใช้ชีวิตตามความเชื่อ
แบบนั้นมักแก่ตัวลงสู่ความเงียบเหงา และความไม่เข้าใจว่าตัวเองผิดพลาดอย่ า งไรทำไมถึงรู้สึกผิดปกติ
อยู่เกือบตลอดเวลาตัดเรื่องความถูกผิดทิ้ง ตัดเรื่องศีลธรรมออกไป เหลือแต่เรื่องของความรู้สึกทางใจ
เราจะพบว่าใช้ชีวิตอย่ า งไรไปนานๆ ความรู้สึกทางใจจะเกิดขึ้นตามนั้น ซึ่งก็วัดได้อย่ า งดีว่าอะไรใช่
อะไรไม่ใช่ ถ้ามองตั้งแต่เนิ่นๆ ว่าการใช้ชีวิตคู่ คือการเปลี่ยนแปลงไปสู่ตัวตนที่ดีขึ้น ชีวิตคู่ก็คือแบบฝึกหัด
ที่จะเอาความเห็นแก่ตัวออกไปแล้วเอาความเห็น อกเห็นใจคนอื่นเข้ามามีสมาธิ มีโฟกัสอยู่กับคนคนเดียว
กระทั่งเหลือใจเดียว สงบได้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่หลายใจวอกแวกกับใครบ้างก็ไม่รู้แต่ถ้าคำว่า “ชีวิตคู่”
ไม่เคยอยู่ในหัว มีแต่กลัวจะไม่ได้เปลี่ยนรสชาติ อันนั้นจะนำไปสู่การไม่มีใจจริงให้ใครไม่มีสมาธิที่จะโฟกัส
อยู่กับใคร ไม่พัฒนาความเห็นอก เห็นใจใครจิตจึงนิ่งไม่เป็น เห็นแต่ความว้าวุ่นไปกับคาวกามที่ผิดแผก
จึงย า กจะมีความรู้สึกดีๆ สะอาดๆ ให้ตัวเอง คนเราไม่มีทางรู้สึกถูกต้องจากการทำร้ า ย จิตใจ
คนอื่นไปเรื่อยๆ บอกเลิกกับใครต่อใครไปเรื่อยๆ เพียงเพื่อจะพบว่า เหลือตัวเองอยู่คนเดียว เป็นคนเดิม
คิดแบบเดิมเห็นแก่ตัวเท่าเดิม เหมือนชีวิตที่ผ่านไปไม่ได้พัฒนาจิตใจขึ้นเลยจิต ดิ บ อย่ า งไร
ก็ ดิ บ อย่ า งนั้น หรือหนักกว่านั้นไม่เห็นแววสุกสว่างกว่าเคยแม้แต่น้อยสุดท้ายสิ่งที่นึกว่าเป็นสีสัน
เหลือแค่ความฝันที่จับต้องไม่ได้ เป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจไม่ได้ โดยเฉพาะในย า มเบื่อหน่ายความรู้สึก
ทาง เ พ ศ แล้วต้องการความสงบสุขทางใจ แล้วมองไปมองมา ก็เห็นแต่ใจที่ไม่จริงของตัวเองจะกวาดตา
หาใครก็เจอแต่ความรู้สึกที่ผิวเผิน ผ่านมาเพื่อจะผ่านไปทั้งนั้น และเหมือนเหลือเวลาไม่พอ ที่จะรู้จักกับชีวิต
แบบลงหลักปักฐานกับใครแล้วครั้นจะไปบวชก็บวชไม่ลง เพราะรู้ตัวว่าขี้เหงาชนิดสายเกินแก้ตอนเลือกคู่
คุณอาจไม่ทราบว่าตัวเองเลือกคู่พัฒนา หรือคู่เสื่อมกันแน่ในระยะย า วแต่การเลือกที่จะรักษาชีวิตคู่
สุดท้ายแม้ไม่สำเร็จแม้ล้ ม เ ห ล ว แม้ต้องแยกทาง อย่ า งน้อยคุณก็ผ่านแบบฝึกหัดที่จะมีใจเดียว
มีใจที่ไม่รู้สึกผิดปกติไม่มีดวงจิตที่แตกแยกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงใครต่อใครในทางต่ำ มั่ ว ไปหมด
