ทำไม คน “ซื่อสัตย์” มักจะต้องเป็นคนที่ “ผิดหวัง” อยู่เสมอ ทำไมการมีความรัก
การไว้วางใจคนๆ นึง จนมากเกินไป หากตัวเรานั้นเป็นคนมีความซื่อสัตย์
มักจะสร้าง “ความผิดหวัง” และ “ความเจ็ บ ปว ด” อยู่เสมอ เป็นอีกหนึ่ง บทความดีๆ
ที่อย ากให้ได้อ่ า นกัน… มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ ที่หากว่าเราจะรักใครสักคนนึง
ด้วยความรักที่จริงใจ รักจริงโดยไม่ได้หวังผลตอบแทนใดๆ รักจริง แบบที่ตัวเองก็คาดไม่ได้
ว่าจะรักใคร คนนึงได้ขนาดนี้โลกใบนี้มีผู้คนอีกหลายล้านคน ที่หน้าตาดี ฐานะดี ทำงานเก่ง
แต่ทำไมถึงต้องเป็นคนๆ นี้? ทำไมไม่เป็นคนอื่น ที่เรารู้จักนั่นเป็นเพราะอะไร คำตอบอยู่ที่นี่…
เพราะว่า กรร ม ที่เรานั้นเคยทำร่วมกัน มาหากเราลองวางใจ
ลงแบบใช้สติแล้วนั่งคิดไตร่ตรอง แบบที่ไม่เข้าข้างตัวเองหลายต่อหลายคนมีคนใหม่ๆ เข้ามา
เราไม่ได้ปักใจรัก เพราะเรามีคนของเราอยู่ในใจคนอื่นจะดีอย่ างไรเราก็ไม่สนใจ
เพราะเราเลือกที่จะอยู่กับคนคนนี้และเราได้เลือกเขาแล้ว แต่พอมาถึงจุดๆ หนึ่ง
ที่เขาเกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย กับความซ้ำซ าก และความจำเจแบบเดิมๆ ไม่ตัวเราก็ตัวเขา
เริ่มปันใจไปหาคนใหม่ ซึ่งคนที่ซื่อสัตย์มาโดยตลอด ก็จะต้องที่เป็นฝ่ายหันมาดูใจตัวเอง
หันมา รัก ษ า แ ผ ล ใ จ ของตัวเองด้วยตัวคนเดียว โดยที่เขา ไปมีความสุขกับคนอื่น
ในย ามที่เราทุกข์เราก็ดูแลตัวเอง มันจะต้องใช้เวลานาน ที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เป็นเหมือนปกติ หากวันใดวันหนึ่งที่เขาย้อนกลับมา หรือกำลังอยู่ในช่วงอย ากจะขอเราเป็นเหมือนเก่า
เราคงให้ไม่ได้แล้ว เพราะเรามันแค่ “คนซื่อสัตย์” ที่คุณสมบัติไม่ถึงแม้เป็นเพื่อนร่วมโลกยังรู้สึกว่าย ากเลย
ขอขอบคุณ postsara
